Scena Wideo | 18. SURVIVAL

Przegląd Sztuki SURVIVAL – WASTELAND
10-13.09.2020
Przepompownia Port Miejski
Kleczkowska 52, Wrocław

◘ Artyści i artystki: Paweł Grześ, Lars Preisser, Tabita Rezaire, Marta Stysiak, Solveig Suess

◘ Kuratorka Sceny Wideo: Małgorzata Miśniakiewicz

? Ziemia jałowa pisana w sanatoriach Margate i Lozanny w powojennych latach naznaczonych niepewnością, daremnością, poczuciem opustoszenia i bezpodstawnością starań jest świadectwem fizycznej i psychicznej kondycji zarówno europejskich społeczeństw, jak i samego twórcy. Stosując polifonię, złożoną sieć odniesień i cytatów, oraz retoryczną nieciągłość, poemat stanowił nie tylko radyklane przekroczenie literackich konwencji, ale także znamionował dramatyczne poszukiwanie sensu i znaczenia kultury, historii oraz tradycji.

Stawiamy pytanie o znaczenie tego fundamentalnego dla modernizmu tekstu teraz, niemal po 100 latach, kiedy naszym doświadczeniem zdają się być inne kryzysy, a zagrożenia, niepewność i lęki przyjmują, być może pozornie, nowe formy. Żyjąc w oczekiwaniu na katastrofę, zamiast w czasach jej pokłosia. Skonstruowana w nawiązaniu do  pięciu części tekstu scena wideo w luźny sposób reinterpretuje główne wątki ze współczesnej perspektywy, starając się wskazać historyczne – lecz do dziś aktualne – paradygmaty myślenia oraz perspektywy ich przekroczenia. Pierwsza część Ziemi jałowej pt. Grzebanie umarłych wprowadza przewijające się później wątki wody i suszy, seksu, wiedzy, poznania przyszłości, skupiając się przede wszystkim na temacie śmierci i odrodzenia. Pytania o wpływ zmarłych na żywych pojawiają się także w pracy Palimpsest Pawła Grzesia, kwestionującej upraszczanie narodowej historii wobec złożonej i nieoczywistej tożsamości jednostki. Z kolei Gra w szachy, ujmując klasowo, symbolicznie czy psychologicznie różnorodne kobiece głosy traktujące o kwestiach płodności, seksualności i macierzyństwa, patriarchacie i systemowej opresji, jest konfrontowana z Badland Marty Stysiak, w której tematy miłości, praw reprodukcyjnych i instytucjonalnej przemocy osadzone są w dzisiejszych realiach.

Motyw niszczenia i znikania wiecznych miast w Kazaniu ognistym jest przewrotnie pokazany w Time of the Last Wastelands Larsa Preissera, w którym to właśnie kapitalistyczna akumulacja, przymus ciągłego wzrostu i budowy przyczyniają się do miejskiej utraty tożsamości i pamięci. Pomimo okazjonalnych odniesień do buddyzmu i kultur Wschodu Ziemia jałowa pozostaje wyraźnie eurocentryczna, a jej uniwersalizujące aspiracje – czy raczej interpretacje – oparte są na kulturze i tekstach tzw. Zachodu. Deep Down Tidal Tabity Rezaire temat Śmierci w wodzie przedstawia z perspektywy postkolonialnej, wskazując na związki pomiędzy niewolniczym imperializmem a technologicznym kolonializmem. Natomiast finalne obrazy rozsypanego, pozbawionego wody świata w Co powiedział grom, pustynnych piasków i skał, w AAA Cargo Solveig Suess świadczą o przepisywanej właśnie globalnej geografii, w której Nowy Jedwabny Szlak znamionuje nie tylko geopolityczną reorganizację towarów, kapitału, idei i kultury, ale także opór natury wyrażony przemieszczającymi się ziarnko po ziarnku wydmami.

 Ziemia jałowa pisana w sanatoriach Margate i Lozanny w powojennych latach naznaczonych niepewnością, daremnością, poczuciem opustoszenia i bezpodstawnością starań jest świadectwem fizycznej i psychicznej kondycji zarówno europejskich społeczeństw, jak i samego twórcy. Stosując polifonię, złożoną sieć odniesień i cytatów, oraz retoryczną nieciągłość, poemat stanowił nie tylko radyklane przekroczenie literackich konwencji, ale także znamionował dramatyczne poszukiwanie sensu i znaczenia kultury, historii oraz tradycji.

Stawiamy pytanie o znaczenie tego fundamentalnego dla modernizmu tekstu teraz, niemal po 100 latach, kiedy naszym doświadczeniem zdają się być inne kryzysy, a zagrożenia, niepewność i lęki przyjmują, być może pozornie, nowe formy. Żyjąc w oczekiwaniu na katastrofę, zamiast w czasach jej pokłosia. Skonstruowana w nawiązaniu do  pięciu części tekstu scena wideo w luźny sposób reinterpretuje główne wątki ze współczesnej perspektywy, starając się wskazać historyczne – lecz do dziś aktualne – paradygmaty myślenia oraz perspektywy ich przekroczenia. Pierwsza część Ziemi jałowej pt. Grzebanie umarłych wprowadza przewijające się później wątki wody i suszy, seksu, wiedzy, poznania przyszłości, skupiając się przede wszystkim na temacie śmierci i odrodzenia. Pytania o wpływ zmarłych na żywych pojawiają się także w pracy Palimpsest Pawła Grzesia, kwestionującej upraszczanie narodowej historii wobec złożonej i nieoczywistej tożsamości jednostki. Z kolei Gra w szachy, ujmując klasowo, symbolicznie czy psychologicznie różnorodne kobiece głosy traktujące o kwestiach płodności, seksualności i macierzyństwa, patriarchacie i systemowej opresji, jest konfrontowana z Badland Marty Stysiak, w której tematy miłości, praw reprodukcyjnych i instytucjonalnej przemocy osadzone są w dzisiejszych realiach.

Motyw niszczenia i znikania wiecznych miast w Kazaniu ognistym jest przewrotnie pokazany w Time of the Last Wastelands Larsa Preissera, w którym to właśnie kapitalistyczna akumulacja, przymus ciągłego wzrostu i budowy przyczyniają się do miejskiej utraty tożsamości i pamięci. Pomimo okazjonalnych odniesień do buddyzmu i kultur Wschodu Ziemia jałowa pozostaje wyraźnie eurocentryczna, a jej uniwersalizujące aspiracje – czy raczej interpretacje – oparte są na kulturze i tekstach tzw. Zachodu. Deep Down Tidal Tabity Rezaire temat Śmierci w wodzie przedstawia z perspektywy postkolonialnej, wskazując na związki pomiędzy niewolniczym imperializmem a technologicznym kolonializmem. Natomiast finalne obrazy rozsypanego, pozbawionego wody świata w Co powiedział grom, pustynnych piasków i skał, w AAA Cargo Solveig Suess świadczą o przepisywanej właśnie globalnej geografii, w której Nowy Jedwabny Szlak znamionuje nie tylko geopolityczną reorganizację towarów, kapitału, idei i kultury, ale także opór natury wyrażony przemieszczającymi się ziarnko po ziarnku wydmami.

? UWAGA! Jeśli nie możecie dotrzeć na tegoroczny Przegląd Sztuki SURVIVAL mamy dobrą wiadomość: w dniach 10–13.09 między 19:00 a 22:00 pod tym adresem macie okazję zobaczyć pięć filmów artystów i artystek Sceny Wideo.