Scena Dźwiękowa | 18. SURVIVAL

Interpretacja dźwiękowa WASTELANDu czyli Scena Dźwiękowa na 18. edycji Przeglądu

identyfikacja wizualna: Łukasz Paluch

Przegląd Sztuki SURVIVAL – WASTELAND
10-13.09.2020
Przepompownia Port Miejski
Kleczkowska 52, Wrocław

◘ Artystki: Charlotte Biszewski & Sarah Epping, Alicja Patanowska, Zorka Wollny & Christine Schörkhuber
◘ Kurator Sceny Dźwiękowej: Daniel Brożek

I tak się właśnie kończy świat
Nie hukiem ale skomleniem
[T.S. Eliot, „Wydrążeni ludzie”]

? Scena Dźwiękowa 18. edycji Przegląd Sztuki SURVIVAL pt. WASTELAND to zaproszenie do czytania „Ziemi jałowej” T.S. Eliota z perspektywy dźwiękowej.

Tekst, którego postmodernistyczna forma celowo parodiuje romantyczne zjawiska dźwiękowe, przywoływane z wagnerowskim rozmachem, jest jednak przykładem tego, jak dźwięk uwolniony od ram muzycznych zaczyna żyć pełnią swojej płynnej, niestabilnej, wieloznacznej i poliwersjonalnej natury.

Sam Eliot odwoływał się do terminu „wyobraźni słuchowej” (auditory imagination) jako intuicyjnego odczuwania dźwięku jako części kultury, wyobraźni socjologicznej, umożliwiającej zrozumienie i przejście z jednej perspektywy do drugiej, analizę problemów z nieoczekiwanych i zdekonstruowanych punktów widzenia. Nie przypadkiem najbardziej znane słuchowisko radiowe Elżbiety Sikory, jednej z pierwszych polskich kompozytorek zajmujących się dźwiękowym eksperymentem, nagrodzone w 1980 roku podczas Konkursu Muzyki Elektroakustycznej w Bourges, jest adaptacją tego poematu.

Współczesne autorskie kino dźwiękowe, często ograniczające sferę wizualną na rzecz bogatej kreacji dźwiękowej możliwej dzięki osiągnięciom technik specjalizacji i sound designu, staje się idealnym medium dla narracji wykorzystujących koncepcję pejzażu dźwiękowego, czego przykładem jest film „Schyłek dnia” László Nemesa, oparty również na motywach „Ziemi jałowej”.

? W programie Sceny Dźwiękowej zwrócimy szczególną uwagę na to jak rezonuje współcześnie perspektywa słuchowa Eliota w kontekście odczytywania jego poematu jako manifestu ekologicznego. Kryzys klimatyczny i związana z nim żałoba, ale też głęboka adaptacja i rezyliencja mają szczególne miejsce w kontekście badań nad dźwiękiem w tradycji pejzażu dźwiękowego, która powstała na początku lat 70. w odpowiedzi na potrzeby edukacji ekologicznej.

Patroni medialni
◘ Glissando
◘ Ruch Muzyczny

Dołącz do nas na Facebooku.